[เล่าเรื่องพ่อ] : งานปั้นของพ่อ

เล่าเรื่องพ่อ… “งานปั้นของพ่อ”
20 ตุลาคม 2565 

     แม้ว่างานหัวโขนจะรัดตัวพ่อแน่น แต่พ่อก็จะขโมยเวลามาทำอะไรกุ๊กกิ๊ก ที่พ่อเค้าอยากทำ พ่อปั้นนางเงือกสูงประมาณฟุตกว่าๆ เอวบางร่างน้อย แต่อวบอั๋น 555 พ่อปั้นไม่เสร็จได้แต่ลำตัวมีหาง

     พ่อก็ไปทำอย่างอื่น ปั้นหัวครุฑเล็กๆ เป็นกล่องใส่ของยอดน้ำเต้าครุฑ เปิดได้ไว้ใส่ของกระจุกกระจิก แต่ไม่เสร็จ

     หุ่นตายายคู่รักในรูปสูงประมาณ 10 นิ้ว พ่อก็ปั้น….ไม่เสร็จเหมือนกัน

     มันเหมือนของเล่นสำหรับพ่อ เวลาที่พ่อล้าจากทำหัวโขน

     ตอนที่พ่อแก่มากแล้ว เจ็บออดๆ แอดๆ แต่พ่อก็ยังอยากทำของเล่นอยู่

     วันนั้นพ่อใช้มอเตอร์หินเจียรตัวใหญ่ เพื่อที่จะลับคมเครื่องมือ พ่อพลาด มันกินมือพ่อ เลือดอาบ แผลใหญ่ แม่ตกใจมาก พวกเราช่วยกันทำแผลห้ามเลือด โชคดีที่แผลไม่ลาม ไม่งั้นแย่แน่ เพราะพ่อเป็นเบาหวาน

     ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็ไม่จับงานอีก แม่ไม่ยอม และพ่อก็คงยอมรับได้แล้วว่ามันอันตราย
แต่การที่พ่อทำงานไม่ได้แล้ว มันทำให้พ่อไม่มีความสุข บางครั้งพ่อก็หงุดหงิด

     “ทำงานไม่ได้แล้ว ก็ไม่อยากอยู่แล้ว” พ่อเคยปรารภแผ่วเบา

คำพูดนี้สำหรับหน่อยช่างสะเทือนใจนัก ต้องเบือนหน้าไปทางอื่น เพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตาที่กำลังซึมออกมา..