[เล่าเรื่องพ่อ] : บุษบงจำลอง

เล่าเรื่องพ่อ… “บุษบกจำลอง”
30 ตุลาคม 2565 

          ตอนเรียนช่างศิลป ปี 4 หรือ 5 ในวิชาสถาปัตยกรรมไทย พวกเราต้องทำบุษบกจำลอง หลังจากเขียนแบบก็ขึ้นโครง รู้สึกว่าจะเป็นงานกลุ่มนะ (ไม่แน่ใจ) ทำบ้างเล่นบ้างตามประสาวัยรุ่นในที่สุดโครงก็เสร็จจนได้

          บุษบก ฐานเป็นย่อมุม 12 เวลาตัดไม้ต้องเนียบมาก เพราะถ้าคลาดเคลื่อนไปมิลนึงชั้นต่อ ๆไปก็จะคลาดเคลื่อนตามไปด้วย ต้องคอยเช็คตลอด

          “โครงเสร็จแล้วก็ต้องติดลายสิ” พ่อบอกหลังจากที่มายืนดูงานของพวกเรา หน่อยมองหน้าพ่อ ยังงง ๆ อยู่

          “มีหินที่มีลายบุษบกอยู่นะ น่าจะใช้ได้ ลองดูซิ”

          พ่อหยิบหินมาให้ดู..วาวววว เป็นหน้าที่หน่อยแระ ติดลาย ตอนนั้นยังใช้รักสมุกอยู่ ทำไป..พ่อก็มายืนดูเอามือไพล่หลังมองรอดแว่นเก่า ๆ ของพ่อที่ซ่อมแล้วซ่อมอีก (พ่อซ่อมเอง) พ่อไม่ค่อยพูดอะไรมากนัก นอกจากบางครั้งมีบางส่วนที่ขัดตาก็จะติง..

          จนติดลายเสร็จให้พ่อดู…
         ”อืมมม ปิดทองซิ”
         โห..เริ่มเครียดแระ ลายมันเล็ก แล้วก็เป็นชิ้นงานชิ้นแรกที่หน่อยต้องรับผิดชอบ ปิดทองไม่ดี เพื่อนด่าแน่...
         เอาน่ะ เราก็ลูกพ่อ ปิดทองให้พ่อ กับปิดทองบุษบก ถึงมันจะต่างกัน แต่ก็สู้ ๆ ปิดทองเสร็จ…ออกมาเป็นที่น่าพอใจ สอดสีภายใน พ่อตรวจงานขั้นตอนสุดท้าย..

           วางงานตรงหน้าพ่อ..พ่อวางงานที่ทำอยู่ มองรอดแว่นอันเก่า พินิจ หมุนบุษบกไปช้า ๆ หน่อยมองหน้าพ่อ พ่อไม่พูดอะไรขยับตัวไปด้านหลังพิงหมอนสามเหลี่ยม เอกเขนกมองดูบุษบกอีกครั้ง มองหน้าหน่อยแล้วยิ้มบางๆ แล้วพยักหน้า….

           ที่สุดของลูกคนนี้…ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยว่าดีใจแค่ไหน.. ก็เป็นฝีมือสมัย เรียน..ขัดใจฉัตรด้านข้างจริงๆ มันโดดไปนะ