[เล่าเรื่องพ่อ] : เจาะตาหัวโขน

เล่าเรื่องพ่อ… “เจาะตาหัวโขน”
6 พฤศจิกายน 2565 

      หัวโขนที่ใช้ในการการแสดงต้องเจาะตา (ไม่เจาะแล้วจะมองเห็นได้งัย..)
การเจาะตาก็มีสูตรอยู่นะว่าต้องวัดยังงัย ไม่งั่นไม่ตรงตาดำ
คนใส่ก็จะมองลำบาก เครื่องมือที่ใช้เจาะเป็นเหล็กปลายแหลมมีด้ามจับ
เวลาจะใช้งานก็เอาด้านปลายแหลมใส่เตาถ่านเผาจนเหล็กแดง แล้วก็เจาะ…

”หน่อย เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา”
“จ้ะ”

     รับคำแล้วก็ไปติดเตาถ่าน
เอาเหล็กเจาะตาใส่ ปากก็ร้องเป็นทำนองไป
เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา เอาเหล็กเจาะตาใส่เตาน้าาาา เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา เอาเหล็กเจาะเตาใส่ตา เฮ้ย!
หันไปมองหน้าพ่อ แล้วก็หัวเราะพร้อมกัน 5555555

     หน่อยชอบดูเวลาพ่อเจาะตาหัวโขนมาก หลังจากเขียนเสร็จเรียบร้อย หัวโขนของพ่อที่ทำจากกระดาษข่อย ถูกเจาะตาด้วยเหล็กร้อน ท่าทางของพ่อที่จับหัวโขนไว้ให้มั่น โดยจับด้านบนของหัวโขนที่เราเรียกว่าปากกระบอก แล้วแทงเหล็กเข้าเบ้าตา ควันขโมง
ลองนึกภาพตามดู

     ภาพของพ่อที่กำลังเจาะตาหัวโขน ด้วยท่าทางมุ่งมั่น ควันไฟคละคลุ้ง กลิ่นกระดาษไหม้ เหล็กที่ถูกเผาไฟจนแดงฉานกำลังทะลุทะลวง..
บรรยายซะน่ากลัว เลย เนอะ แต่หน่อยชอบดูพ่อเจาะตาหัวโขนจริงๆ  “เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา เอาเหล็กเจาะตาใส่เตาน้าาา เอาเหล็กเจาะตาใส่เตา….”
.