[เล่าเรื่องพ่อ] : อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต

เล่าเรื่องพ่อ… “อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต”
23 พฤศจิกายน 2565 

          “วิชาการทำและติดลายเครื่องประดับศรีษะนี้ ข้าพเจ้าได้ความรู้มาจาก คุณครูชิต แก้วดวงใหญ่ ปรมาจารย์เอกทางทำหัวโขน ชฎา และรัดเกล้าฯลฯ ท่านมีบ้านอยู่แถวบ้านบาตร และข้าพเจ้ามักแวะเวียนไปดูไปคุยกับท่านเสมอ
คุณครูชิตเป็นผู้ไม่หวงวิชา เมตตาแก่ผู้ที่รักการช่างด้วยกัน ถึงแม้ท่านจะไม่ได้สอนข้าพเจ้าอย่างชนิดจับมือสอนแต่วิชาความรู้ที่ได้จากคำแนะนำของท่าน ก็มีคุณค่านับอเนกอนันต์” (คำบอกเล่าของอ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต ซึ่งตีพิมพ์ในสูจิบัตรหุ่นกระบอก เรื่องสามก๊ก ตอนโจโฉแตกทับเรือ พ.ศ.2532)

          ในตอนที่อาจารย์จักรพันธุ์ ได้แวะเวียนมาที่บ้านบ่อย ๆ ช่วงนั้นหน่อยยังเด็กอยู่ เวลาอาจารย์และเพื่อนๆ มา เด็กอย่างเราก็จะตื่นเต้น ด้วยการแต่งตัวที่ดูดี และกิริยามารยาท

          พ่อเองก็เอ็นดูอาจารย์มากกว่าผู้มาขอความรู้ทุกคน ด้วยนิสัยใจคอ อัธยาศัย และสิ่งที่สำคัญพ่อรู้และดูออกว่าใครคู่ควร

          หน่อยคนเดียวที่ชอบแกล้งอาจารย์และเพื่อนๆ ง่วนอยู่กับรองเท้าหลายคู่ของคณะที่มา เปล่า! ไม่ได้จัดรองเท้า เอากระดาษปั้นเป็นก้อนยัดใส่ในรองเท้าอ๊ะ! ไม่ใช่ก้อนเดียวเยอะๆ เลย เดี๋ยวโลกไม่จำ อิอิ เอารองเท้าสลับคู่กันบ้าง ไม่รู้มันสนุกยังงัย แต่ทำทุกครั้งที่อาจารย์และเพื่อนๆ มา พ่อไม่เคยดุหน่อยเรื่องนี้ ด้วยคงเห็นว่าซนประสาเด็ก

           จนครั้งนั้น แม่เห็นว่ามันจะมากไปแล้ว กำลังง่วนทำเหมือนเดิม รู้สึกมีพลังงานบางอย่างอยู่ด้านหลัง หันหลังไป…แม่ยืนเท้าสะเอวพร้อมไม้ขัดหม้อ อาวุธประจำกาย กระดาษล่วงจากมือหน่อย
          “เก็บออกให้หมดเลยนะ! เรียงรองเท้าให้ดีด้วย”
รออะไรรีบปฏิบัติดิ อย่างไว คราวนั้นแม้จะไม่โดนตี แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยแกล้งอาจารย์และเพื่อนๆ อีกเลย